Ρ/Σ ΣΗΜΑΝΤΡΟ ΤΗΣ ΧΙΑΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: 6 Ἀπριλίου 2014 - Κυριακὴ Ε΄ τῶν Νηστειῶν

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ


Πατήστε στην εικόνα για απευθεία μετάδοση

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

.. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ κ. ΜΑΡΚΟΥ Παρασκευή 29.03.2024, Ἱερός Ναός Ζωοδόχου Πηγῆς Λετσαίνης. (Β’ Χαιρετισμοί, ὣρα 19.00'). Σάββατον 30.03.2024, Ἱερός Ναός Ἁγίων Ἀναργύρων Ἐγκρεμοῦ. (Ἑσπερινός, ὥρα 17.30'). Κυριακή 31.03.2024, Ἱερός Ναός Ταξιαρχῶν Μεστῶν. (Θεία Λειτουργία). Κυριακή 31.03.2024, Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου. (Κατανυκτικός Ἑσπερινός - Θ. Κήρυγμα, ὣρα 18.00'). .

6 Ἀπριλίου 2014 - Κυριακὴ Ε΄ τῶν Νηστειῶν

   
Evagelion_KyriakisΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 14
Κυ­ρια­κὴ Ε΄ τῶν Νη­στει­ῶν
6 Ἀ­πρι­λί­ου 2014
Μάρ­κου ι, 32-45
Ἡ κα­τα­νυ­κτι­κὴ πε­ρί­ο­δος τῆς Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ὁ­δεύ­ει πρὸς τὸ τέ­λος της. Ἤ­δη ἡ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πὴ τῆς ἡ­μέ­ρας μᾶς εἰ­σά­γει στὰ Πά­θη τῶν ἁ­γί­ων ἡ­με­ρῶν καὶ μά­λι­στα μὲ τὸν ξε­κά­θα­ρο λό­γο ποὺ κά­νει ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στός. Εἶ­ναι στὴν οὐ­σί­α ἕ­νας πνευ­μα­τι­κὸς ὁ­δο­δεί­κτης, τὸν ὁ­ποῖ­ο κα­λεῖ­ται νὰ ἀ­κο­λου­θή­σει ὁ ἄν­θρω­πος γιὰ νὰ ἐγ­κολ­πω­θεῖ τὰ βα­θύ­τε­ρα μη­νύ­μα­τα καὶ νο­ή­μα­τα τῶν γε­γο­νό­των τῆς Με­γά­λης Ἑ­βδο­μά­δας. Στὴ χρο­νι­κὴ αὐ­τὴ στιγ­μὴ ἀ­πο­κτᾶ τὴ δι­κή της ση­μα­σί­α ἡ προ­βο­λὴ ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α μας τῆς μνή­μης μί­ας ἁ­γί­ας γυ­ναί­κας, τῆς ὁ­σί­ας Μα­ρί­ας τῆς Αἰ­γυ­πτί­ας, ἡ ὁ­ποί­α με­τὰ τὴν κα­τα­βα­ρά­θρω­σή της στὸ βοῦρ­κο τῆς ἀ­σω­τί­ας, γνώ­ρι­σε μί­α σω­τή­ρια πο­ρεί­α τε­λεί­ω­σης στὴν ἄ­σκη­ση καὶ ἀ­φοῦ ἡ με­τά­νοι­ά της ἔ­γι­νε τρό­πος καὶ ὑ­πό­δειγ­μα ζω­ῆς.

Ὁ Κύ­ριος ὅ­ταν προ­έ­λε­γε τὸ Πά­θος Του ἤ­θε­λε ἀ­κρι­βῶς νὰ προ­ε­τοι­μά­σει τοὺς μα­θη­τές Του γιὰ νὰ κα­τα­νο­ή­σουν τὰ γε­γο­νό­τα ποὺ θὰ ἐ­πα­κο­λου­θοῦ­σαν. Ἤ­θε­λε ἀ­κρι­βῶς νὰ συ­νο­δοι­πο­ρή­σουν μα­ζί Του στὸ Πά­θος, μὲ τὴν καρ­διὰ καὶ τὴν ψυ­χή τους, ὅ­πως ἄλ­λω­στε ἁρ­μό­ζει στὸν κα­θέ­να ποὺ θέ­λει νὰ εἶ­ναι πραγ­μα­τι­κὸς μα­θη­τής Του. Ὡ­στό­σο, οἱ μα­θη­τὲς φαί­νε­ται ὅ­τι ἐ­πέ­με­ναν νὰ ζοῦν στὸν δι­κό τους κό­σμο. Ἐ­κεῖ­νον τὸν κό­σμο, τῶν προ­σω­πι­κῶν καὶ ἐ­φή­με­ρων φι­λο­δο­ξι­ῶν. Μέ­σα ἀ­πὸ τὶς δι­κές τους στε­νὲς ἀν­τι­λή­ψεις ἤ­θε­λαν νὰ ἀν­τι­κρί­ζουν τὸν Χρι­στὸ νὰ ἀ­νε­βαί­νει στὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα ὡς ἕ­νας ἐγ­κό­σμιος βα­σι­λιάς, χω­ρὶς νὰ εἶ­ναι σὲ θέ­ση νὰ κα­τα­νο­ή­σουν τὸ βά­θος τῆς σω­τη­ρι­ο­λο­γι­κῆς Του πο­ρεί­ας. Γι’ αὐ­τὸ καὶ τοὺς βλέ­που­με νὰ δι­εκ­δι­κοῦν θέ­σεις καὶ ἀ­ξι­ώ­μα­τα. Ἀν­τὶ τῆς δι­α­κο­νί­ας στὸ πα­ρά­δειγ­μα τοῦ Δι­δα­σκά­λου τους, ἐ­κεῖ­νοι ζη­τοῦ­σαν ἐ­ξου­σί­α καὶ πρω­το­κα­θε­δρί­ες.
Τὰ πρω­τεῖ­α ἐ­ξου­σί­ας ποὺ ἐ­πι­δί­ω­καν οἱ μα­θη­τές, στὴν προ­ο­πτι­κή τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Χρι­στοῦ, προσ­λαμ­βά­νουν ἕ­να δι­α­φο­ρε­τι­κὸ νό­η­μα καὶ πε­ρι­ε­χό­με­νο. Δὲν ἔ­χουν τὴν ἔν­νοι­α τῆς ἐ­πι­βο­λῆς καὶ τῆς προ­βο­λῆς ἀλ­λὰ τῆς προ­σφο­ρᾶς, τῆς θυ­σί­ας καὶ τῆς δι­α­κο­νί­ας. Δὲν χα­ρί­ζον­ται ἀλ­λὰ τὰ ἀ­πο­κτοῦν ὅ­σοι ἀ­πο­δέ­χον­ται καὶ ἀν­τα­πο­κρί­νον­ται στὴν προ­σφε­ρό­με­νη ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ καὶ ἀ­φή­νουν δι­ά­φα­νη τὴν ὕ­παρ­ξή τους γιὰ νὰ πλημ­μυ­ρί­ζει ἀ­πὸ τὴν χά­ρη ποὺ ὁ ἴ­διος προ­σφέ­ρει. Μά­λι­στα προ­χω­ρεῖ, γιὰ νὰ ὑ­πο­δεί­ξει στοὺς μα­θη­τὲς Του, ἀλ­λὰ καὶ στὸν κα­θέ­να μας, ὅ­τι «ὅ­ποι­ος θέ­λει νὰ γί­νει με­γά­λος, νὰ εἶ­ναι ὁ ὑ­πη­ρέ­της τῶν ἄλ­λων καὶ ὅ­ποι­ος θέ­λει νὰ εἶ­ναι πρῶ­τος, νὰ εἶ­ναι ὁ δοῦ­λος τῶν ἄλ­λων». Πραγ­μα­τι­κά, ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος στὴ ζω­ὴ του ὑ­πη­ρε­τεῖ καὶ δι­α­κο­νεῖ τοὺς ἄλ­λους, τό­τε με­τα­βάλ­λει τὴν ὕ­παρ­ξή του σὲ δο­χεῖ­ο τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ. Μὲ αὐ­τὸ τὸν τρό­πο ἀ­φή­νει τὸν ἑ­αυ­τό του νὰ ἀ­νυ­ψω­θεῖ στὰ πιὸ εὐ­γε­νῆ πρω­τεῖ­α. Τὸ ἰ­σχυ­ρὸ πα­ρά­δειγ­μα μᾶς τὸ δί­νει ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριος, ὁ ὁ­ποῖ­ος «οὐκ ἦλ­θε δι­α­κο­νη­θῆ­ναι, ἀλ­λὰ δι­α­κο­νῆ­σαι, καὶ δοῦ­ναι τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ λύ­τρον ἀν­τὶ πολ­λῶν». Ἡ δι­α­κο­νί­α δὲν φαν­τά­ζει πλέ­ον ὡς κά­τι τὸ ἀ­φη­ρη­μέ­νο, ἀλ­λὰ ἀ­πο­κα­λύ­πτε­ται ὡς ἀ­γά­πη στὴν πιὸ αὐ­θεν­τι­κή της μορ­φή. Ἄλ­λω­στε, ἡ φα­νέ­ρω­ση τοῦ Θε­οῦ στὸν κό­σμο δο­μεῖ­ται στὴ θυ­σί­α Του «ὑ­πὲρ τῆς τοῦ κό­σμου ζω­ῆς καὶ σω­τη­ρί­ας».
Ἡ θυ­σί­α καὶ ἡ δι­α­κο­νί­α ὡς τρό­πος ζω­ῆς δι­α­κλα­δώ­νον­ται μέ­σα ἀ­πὸ τὸ βά­θος τῆς με­τά­νοι­ας. Τὰ δά­κρυ­α τῆς με­τα­νοί­ας ἀ­νύ­ψω­σαν στὶς κο­ρυ­φο­γραμ­μὲς τῆς ἁ­γι­ό­τη­τας ἀν­θρώ­πους ποὺ γιὰ χρό­νια ἦ­ταν βυ­θι­σμέ­νοι στὴν ἁ­μαρ­τί­α καὶ τὴν ἀ­σω­τί­α. Τέ­τοι­α μορ­φὴ ἦ­ταν καὶ ἡ ὁ­σί­α Μα­ρί­α ἡ Αἰ­γυ­πτί­α. Ἡ πε­ρί­πτω­σή της συ­νι­στᾶ μί­α ζων­τα­νὴ ἱ­στο­ρί­α ἀ­νά­δυ­σης στὸ ἄ­πει­ρο ὕ­ψος τῆς χά­ρι­τος τοῦ Θε­οῦ. Ἡ μνή­μη της προ­βάλ­λε­ται ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τὴ συγ­κε­κρι­μέ­νη αὐ­τὴ χρο­νι­κὴ στιγ­μὴ γιὰ πα­ρά­δειγ­μα πρὸς μί­μη­ση. Για­τί ἀ­κρι­βῶς ἡ Μα­ρί­α ἡ Αἰ­γυ­πτί­α ἔ­ζη­σε τὸ χά­ος τῆς ἁ­μαρ­τί­ας καὶ ἀ­πο­κά­λυ­ψε τὸ νό­η­μα τῆς ἀ­λη­θι­νῆς με­τά­νοι­ας καὶ συγ­γνώ­μης, ζών­τας 47 ὁ­λό­κλη­ρα χρό­νια στὴν ἔ­ρη­μο τοῦ Ἰ­ορ­δά­νη. Μὲ τὴν ὅ­λη ζω­ὴ της ἔ­δει­ξε πό­σο ἀ­πέ­ραν­το εἶ­ναι τὸ πέ­λα­γος τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ, ὁ ὁ­ποῖ­ος δὲν στα­μα­τᾶ πο­τὲ νὰ μᾶς προ­σκα­λεῖ νὰ ἐ­πα­να­παυ­θοῦ­με καὶ νὰ ἐ­να­πο­θέ­σου­με τὸν ἑ­αυ­τό μας στὶς ἀ­νοι­κτές του ἀγ­κά­λες.
Ἡ ὁ­σί­α Μα­ρί­α ἡ Αἰ­γυ­πτί­α γί­νε­ται ἕ­νας νέ­ος τύ­πος γιὰ ὅ­σους πα­γι­δεύ­ον­ται στὸν πει­ρα­σμὸ τῆς αὐ­το­δι­καί­ω­σης καὶ τῆς αὐ­τάρ­κειας. Για­τί δί­νει ὅ­λο τὸ εἶ­ναι της γυ­μνὸ, γιὰ νὰ τὸ ἐν­δύ­σει ἀρ­χον­τι­κὰ καὶ χα­ρι­τω­μέ­να ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ. Ἀ­πο­κα­λύ­πτει μὲ τὴ ζω­ὴ καὶ τὸ πα­ρά­δειγ­μά της ὅ­τι ἡ με­τά­νοι­α δὲν εἶ­ναι μί­α ἁ­πλὴ συμ­μόρ­φω­ση μὲ νό­μους καὶ κα­νό­νες ἀλ­λὰ ἡ συγ­κλο­νι­στι­κὴ συ­νάν­τη­ση τοῦ προ­σώ­που μὲ τὸν Χρι­στό.
Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ μᾶς δεί­χνει ἕ­να νέ­ο τρό­πο καὶ ἕ­να νέ­ο δρό­μο ζω­ῆς. Ἡ φι­λο­δο­ξί­α γιὰ ἀ­νά­δει­ξη τοῦ ἀν­θρώ­που περ­νᾶ μέ­σα ἀ­πὸ τὸ δρό­μο τῆς θυ­σί­ας καὶ τῆς δι­α­κο­νί­ας. Ἡ προ­σφο­ρὰ τῆς ἀ­γά­πης ἀ­νε­βά­ζει τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τὸν ἀ­να­δει­κνύ­ει στὴν ἀ­πό­λυ­τη πνευ­μα­τι­κὴ ἀρ­χον­τιά του. Στὴν τρο­χιὰ αὐ­τή, ἡ ἀ­γά­πη ποὺ ἀ­πορ­ρέ­ει ἀ­πὸ τὴ σταυ­ρι­κὴ θυ­σί­α προ­σκα­λεῖ τὸν ἄν­θρω­πο νὰ βι­ώ­σει τὴ με­τά­νοι­α γιὰ ν’ ἀ­να­κα­λύ­ψει τὸν αὐ­θεν­τι­κὸ ἑ­αυ­τό του. Τὸ πα­ρά­δειγ­μα τῆς ὁ­σί­ας Μα­ρί­ας τῆς Αἰ­γυ­πτί­ας δεί­χνει ὅ­τι ὅ­σο κι ἂν ἔ­χου­με ξε­πέ­σει στὴ ζω­ή, ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ μᾶς κυ­νη­γᾶ καὶ μᾶς προ­σκα­λεῖ γιὰ νὰ μᾶς ἀ­νε­βά­σει ψη­λά. Σὲ πρω­το­κα­θε­δρί­ες ποὺ δὲν ἔ­χουν νὰ κά­νουν μὲ τὶς ἀρ­χὲς τοῦ κό­σμου τού­του, ἀλ­λὰ μὲ τοὺς πιὸ στα­θε­ροὺς καὶ αἰ­ώ­νιους προ­σα­να­το­λι­σμούς. Ἀ­μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου